Ryżowy tort z malinami. Kryminalna Eifel

Pyszny ryżowy tort z malinami. Kryminalna Eifel.

Hillesheim- miasto kryminałów.

Eifel to nie tylko browar w Bitburgu, wody mineralne, czy Nürburgring, popularny tor wyścigowy. Ciemne, sosnowe lasy, dziwaczne skały powulkaniczne, tajemnicze przepaście są tłem wielu mrocznych historii. W samym sercu Eifel leży senne miasteczko Hillesheim, o którym od paru lat zrobiło się głośno, a to za przyczyną autorów kryminałów: Jaquesa Berndorfa i Ralfa Kampa. Mieszkańcy sami nazwali Hillesheim kryminalną stolicą Niemiec. To właśnie tutaj trafimy na Eifel-Krimi-Wanderweg, turystyczny szlak wędrowny dla poszukiwaczy kryminalnych zagadek. W nastrojowej kawiarni Szerlocka Holmesa dostaniemy specjalnie paloną kawę o nazwie ,, Czarna smierć“ lub herbatę,, Miss Marple’s Teatime“ . Księgarnia na parterze w Kriminalhaus zaopatrzona jest w około 30 tysięcy kryminałów, rozmieszczonych na 4 piętrach budynku. Najciekawsze atrakcje oferuje Krimi- Hotel, 10 dwuosobowych pokoi urządzono w kryminalnym stylu: Miss Marple, Komisarz Maigret, James Bond, Alfred Hitchcock, Edgar Wallace, Derrick( komisarz z niemieckich kryminałów), Śmierć na rzece Nil, Morderstwo w Orient Expressie, Eifelkrimi( kryminał z Eifel), czy Sherlock Holmes. Pokoje jednoosobowe: Inspektor Colombo, Peter Braun, Magnum, Schwedenkrimi( kryminał szwedzki). Suity: Chicago, Inspektor Barnaby, Imię Róży, Arszenik i stare koronki(Arsenic and Old lace), a także apartamenty: Toto & Harry oraz Trzech...

Kryminalne kolacje, wspólne poszukanie mordercy, wędrówki śladami przestępców, spotkania ze znanymi pisarzami, oraz inne atrakcje czekają na turystów w Hillesheim.

Spacer po Hillesheim był dla mnie inspiracją kulinarną. Po przeczytaniu karty w Krimi- Hotel z propozycjami typu: Ostatnia Zupa, Nieboszczyk na deser, czy też Warzywa bez krwi przygotowałam dla Was Krwawy Torcik, czyli tort z ryżu i malin. Najciekawiej wygląda torcik na spodzie z czarnych Oreo- ciasteczek i takie były też moje plany, niestety ciasteczka...zniknęły. Niektórzy z domowników wykazują cechy przestępcze, które ujawniły się po wizycie w Hillesheim. 

Po obszukaniu wszystkich zakamarków musiałam ratować się starym sposobem i przygotować spód...ze zmielonych płatków kukurydzianych z sezamem i masłem. Spód jest lekko słony, więc można posypać go cukrem, jest to metoda raczej tylko dla łasuchów- domowników. Wersję oficjalną dla gości przygotujmy z ciasteczkami Oreo, lub zwykłymi maślanymi.

Smacznego :-)

Ryżowy tort z malinami:

Składniki:

Na spód:

200 g ciasteczek Oreo lub zwykłych maślanych

100 g masła

Nadzienie:

12 płatków żelatyny

600 g ugotowanego ryżu na mleku( może byc kupiony)

150 g Crème fraîche, albo śmietany 36%

80 g cukru

sok z cytryny

350 g słodkiej śmietany 30

1 cukier wanilinowy

500 g malin

Przygotowanie:

1. Najlepiej najpierw ugotować ryż na mleku i odstawić do wystygnięcia. Ugotowany ryż odmierzyć, potrzebujemy 600 g na torcik.

2. Tortownicę o średnicy 26 cm wykładamy papierem do pieczenia. Ciasteczka wkładamy do woreczka i rozgniatamy przy pomocy tłuczka lub wałka.

Masło rozpuszczamy i mieszamy z ciasteczkami. Wykładamy dno tortownicy i dociskamy. Chłodzimy przez przynajmniej 15 minut w lodówce.

3. Żelatynę namoczyć, gdy napęcznieje odcisnać, włożyć do rondelka i rozpuścić na małym ogniu, nie gotować, dodać łyżkę ryżu na mleku zamieszać i dodawać resztę ryżu cały czas mieszajac. Teraz dodać crème fraîche( albo śmietanę ), cukier i sok z cytryny. Śmietanę ubić z cukrem wanilinowym i dodać do ryżu. 

4. Połowę masy ryżowej wyłożyć na ciasteczka, wyrównać. Położyć połowę malin, nakryć resztą ryżu. Około 150 g malin utrzeć na mus, następnie przetrzeć przez drobne sitko, żeby nie było w nim pestek. Mus wyłożyć na torcik. Udekorować resztą malin i wstawić do lodówki na przynajmniej 4 godziny.

Torcik z malinami. Edyta Guhl.

Maliny? Pycha.

Letnie desery z ryżem.

Bez pieczenia, smaczny torcik.

Torcik można przyrządzić z różnymi owocami.

Smaczny deser na każdą okazję.

Z ryżem na mleku i malinami.

Deser i dobry kryminał...

Podróże po Europie- Eifel w Niemczech.

Kawiarnia Sherlocka w Hillesheim.

Krimi- Hotel w Eifel. Atrakcja turystyczna.

Spokojna Eifel.

Soczyste łąki w Eifel.

* Inspiracją był przepis z blogu Mary Life ist full of Goodies. Więcej o tym ciekawym blogu, a także o Katji z fraeulein-k-sagt-ja.de napiszę Wam w następnym poście Edyta :-)

Tarta z boćwiną, porem i migdałami

Tarta z boćwiną, porem i migdałami. Edyta Guhl.

Zaobserwowałam u siebie pierwsze objawy starzenia się i nie mówię tutaj o zmarszczkach, czy siwych wlosach. Gorzej. Zainteresowałam się ogródkiem. Wszystkie znajome w wieku emerytalnym, zgodnie twierdzą, że gdy były młode, ogród ich nie interesował. To przyszło z wiekiem. Zajęcie na świeżym powietrzu jest takie odprężające. Wszystkich, którzy tak twierdzą, serdecznie zapraszam do Eifel. Uprawa tak nieurodzajnej ziemi jest przysłowiową walką z wiatrakami, albo dosłownie z wiatrem i ślimakami. Ostatniego lata próbowaliśmy wyhodować pnącą fasolę. Roślinka wdzięcznie pięła się w górę, wyginając się we wszystkie możliwe strony, tylko nie po przygotowanej dla niej, drewnianej podpórce. Dopiero regularne podwiązywanie trochę pomogło. Czy widzieliście gdzieś, żeby podwiązywać pnącą fasolę? Jak to było z pomidorami, które nigdy nie zdąża dojrzeć, opisałam tutaj. Ogórki mi nie wyszły, koperek byl mikroskopijny, ale nie traciłam zapału młodego ogrodnika. Postanowiłam przyjrzeć się autochtonom. U sasiadki po prawej zaobserwowałam bajecznie kolorowe liście. O tym, że jest to Mangold, czyli po polsku boćwina, dowiedziałam się, gdy w okresie mojej nieobecności dokarmiała mojego męża zupką ze wspomnianej boćwiny. Jeżeli miejscowi to sadzą, to mi również musi się udać. Nabyłam stosunkowo drogie nasiona i wysiałam. Wyjatkowo bogowie mi sprzyjali. Wszystko wzeszło i dość szybko miałam zagon jak buraki cukrowe. Poradnik ogrodnika podaje : boćwinę warto posadzić w sąsiedztwie straczkowych, kapusty, marchewki, a unikać szpinaku.

Optycznie boćwina jest przepiękna, jeszcze nie widziałam takiej palety kolorystycznej. Przechodzi od bieli, po żółć, róż, głęboką czerwień , purpurę, bladą zieleń , aż po ciemny, głęboki zielony.

Świeża boćwina.

Boćwina- paleta kolorów.

Smakuje jak coś między liśćmi buraczków, a szpinakiem. Zawiera dużo witaminy K, A, E oraz sodu, potasu, magnezu i żelaza. Osoby chore na nerki, powinny uważać ze spożyciem boćwiny, ze względu na wysokie stężenie kwasu szczawiowego.

Przy tak udanym plonie powstało pytanie, jak wykorzystać to zdrowe warzywo. Gotowałam zupki, duszone warzywa do obiadu, makaron z boćwiną. Powoli zabrakło mi przepisów. Na bardzo ciekawym blogu Katie Webster tutaj, odkryłam przepis na szwajcarską tartę z boćwiną, porem oraz interesujacym dodatkiem- płatkami migdałów. Tarta jest przepyszna, wegetariańska, delikatna, słodkawa. Urozmaiciłam ją dodając parę łyżek mrożonych malin, nabrała przez to lekko owocowej nuty. Jeśli lubicie tarty, quiche lub pizzę, jest to przepis dla Was. Serdecznie zapraszam :-)

Tarta z boćwiną, porem i migdałami:

Składniki:

Ciasto:

3/ 4 płatkow migdałów

1, 5 szklanki maki razowej

0, 5 maki pszennej ( mozna uzyc  mąki pszennej z pełnego przemiału) 

0, 5 łyżeczki cukru

0, 5 łyżeczki soli

1/ 3 szklanki oleju

3 łyżki bardzo zimnej wody

Nadzienie warzywne:

3 łyżki oliwy

250 g boćwiny

1 por

szczypta soli, pieprzu, tymianku

2 łyżki wody

2 łyżki płatkow migdałów

0,5 szklanki malin

Polewa:

2 jajka

100 g sera

0,5 szklanki płatków migdałów

0,5 szklanki wody

tłuszcz do wysmarowania foremki

1. Piekarnik rozgrzewamy do temperatury 190 stopni. Formę do tarty lub okrągłą foremkę smarujemy tłuszczem.W robocie kuchennym (z przystawką do przygotowywania ciasta) miksujemy płatki migdałów, dodajemy obie mąki, cukier i sól. Nie mam robota, wiec zmiksowałam płatki zwykłym blenderem. Dodajemy olej i zimną wodę , zagniatamy ciasto i formujemy kulę, którą zawijamy w folię spożywczą . Wkładamy do lodówki na 20 minut.

2.Ciasto wykładamy na blat i wałkujemy okrąg o średnicy większej niż wybrana forma do tarty i wyklejamy foremkę. Dokładnie przyciskamy ciasto do brzegów, żeby wypełniło faliste boki naczynia. Pieczemy w nagrzanym piekarniku około 20 minut,

3. Warzywa na nadzienie dokładnie myjemy. Liście boćwiny blanszujemy krótko w garnku z gorącą wodą , nastepnie drobno kroimy. Pory kroimy w talarki i razem z olejem podsmażamy na patelni, ciagle mieszając. Gdy por zmięknie, dodajemy boćwinę i wodę, dusimy, aż woda odparuje. W małej miseczce łyżką lekko rozgniatamy maliny i odstawiamy na bok.

4. Przygotowujemy polewę. W tym celu miksujemy 0, 5 filiżanki płatków migdałów z 0,5 filiżanki wody na gładką masę. Dodajemy jajka i mieszamy. Ser tarkujemy i dodajemy do masy.

5. Na podpieczone ciasto wykładamy nadzienie z pora i boćwiny, rozgniecione maliny i polewamy masą serowo-jajeczną . Posypujemy 2 łyżkami płatków migdałowych. Obniżamy temperaturę w piekarniku na 170 stopni i pieczemy tartę około 40 minut, aż brzegi pięknie się zarumienią .

Smacznego!

Warzywa na nadzienie.

Tarta z boćwiną, porem i migdałami przed upieczeniem.

Tarta wegetariańska.

Na warzywny farsz kladziemy ser, maliny i polewamy jajeczną masą.

Tarta z boćwiną, porem i migdałami. Edyta Guhl.

Szwajcarska tarta z boćwina, porem i migdałami.

Placek ziemniaczany z piekarnika, czyli drzewiej w Eifel :-)

Placek ziemniaczany z piekarnika. Edyta Guhl.

Dzisiaj chciałbym Wam opowiedzieć o miejscowej kuchni z regionu, w którym mieszkam. Eifel to kraina geograficzna w Niemczech, a dokładniej w Nadrenii- Palatynacie i częściowo w Północnej Westfalii, a także we wschodniej Belgii i Luksemburgu. Klimat w Eifel jest jak jego mieszkańcy, raczej szorstki. Zimy długie i mroźne. Częste deszcze. Ziemia nieurodzajna, glina i skała. Do 1950 roku Eifelnazywana była pruską Syberią. Nie ma tutaj znaczących surowców i minerałów. Podczas gdy w innych regionach rozwijał się przemysł i handel, rosły miasta, a ludność się bogaciła, Eifel żyła z rolnictwa, które z powodów klimatycznych ( położenie 400-700 m. n. p. m) nie rozwijało się tak, aby zapewnić dobry byt. Jeszcze do niedawna ponad 70 procent mieszkańców stanowiła ludność rolnicza. Ciężka praca i bieda towarzyszyla im przez całe życie. Kuchnia Eifel jest kuchnią ludzi biednych. Główne skladniki pożywienia to ziemniaki, cebula, pasternak, gryka, kapusta. Mięso pojawiało się rzadko, ludzie żyli bardzo oszczędnie. Ogólnie wiadomo, że region miedzy Aachen, Bonn i Trier nigdy nie posiadał wiele, ale zaradne gospodynie potrafiły przyrządzić smaczne potrawy jak zupy ze szczawiem, czy kapustą tzw. Kappes, albo rozmaitego rodzaju musy. ,, Taeglich Brei und nix dabei“ - codziennie breja i nic do tego- tak bogaci Nadreńczycy określali kuchnię Eifel. Niezupełnie slusznie, ponieważ znana jest szynka z Eifel- Eifeler Schinken, smażony pstrąg- Forelle Müllerin, czy naleśniki z mąki gryczanej. Dzisiaj podam Wam przepis na typowe danie- Eifeler Doeppekooche, czyli placek ziemniaczany z pieca. Nazywany również Doeppekuchen, Dippelaabes, Kesselkooche, Kuehles, Doeppeskooche, Uhles, Flaennes, Floennes. Nazwa pochodzi od Doeppe( Topf), żeliwnego garnka w którym pieczono Koochen( Kuchen), dosłownie ciasto z masy kartoflanej z boczkiem i cebulą. W rzeczywistości ten upieczony na złoto placek z pikantymi plasterkami boczku jest daniem z resztek. Do masy ziemniaczano- cebulowej dodawano wszystko, co zostało z poprzedniego posiłku, jabłka, kapustę, różne warzywa. Upieczony placek jedzono z ciemnym chlebem z masłem i musem z jabłek. Słodka wersja tego dania jest z jabłkami, cynamonem i rodzynkami. Długo mogłabym Wam pisać o Eifel, ludowych obyczajach i tutejszej gwarze. Mimo rozwoju ekonomicznego i wielu zmian na lepsze, uważam że jest to taki zakątek trochę zapomniany przez Boga...Zakończmy jednak bardziej optymistycznie. Zapraszam Was na pyszny Doeppekuchen, u mnie w wersji wegetariańskiej.

Doeppekuche- placek ziemniaczany z piekarnika:

1 kg ziemniaków

2 jajka

2 cebula

( ewentualnie: 250 g boczku)

sól, pieprz, gałka muszkatołowa

tłuszcz

około 2 łyżek płatków owsianych

Ziemniaki obrać i zetrzeć na tarce. Posypać solą i odstawić na chwilę. Nastepnie ziemniaki dobrze wycisnąć. Cebulę obrać i drobno pokroić. Wymieszać razem i przyprawić solą, pieprzem i gałką muszkatalową. Dodać jajka. Jeśli masa jest zbyt mokra, dosypać płatki owsiane. Możecie dodać pokrojony w kostkę boczek, albo jak rodowici Eifelanie plasterki jabłka lub gotowaną kapustę. Cieżki, żeliwny garnek wysmarować tłuszczem, można wyłożyć dno plastrami boczku i napełnić masą kartoflano- cebulową. Placek można zabarwić sokiem z buraków, dodać rodzynki lub suchy chleb( pokruszony i zagotowany w mleku). Jesli dodajecie inne warzywa, pamietajcie, że na wierzchu powinna być masa ziemniaczana. Piekarnik nagrzewamy do temperatury 200 stopni i pieczemy Döppekuchen około 2 godzin, aż nabierze rumianej barwy. Smacznego!

Pieczony placek ziemniaczany. Edyta Guhl.

Kuchnia biednych ludzi- pyszny placek.

 Tu mieszkam, zapraszam na spacerek po Eifel :-)

Eifel. Widok na wioskę. Edyta Guhl

Wyjatkowa zima w Eifel.

Typowe zabudowania w Eifel.

Poznobarokowy krzyz na skraju drog. Edyta Guhl.

Kosciól St. Margareta. Edyta Guhl.

P.s. Niejasne jest pochodzenie nazwy Eifel. Nie ma ona na pewno nic wspólnego z konstruktorem wieży Gustawem Eiffel, chociaż miejscowa anegdota głosi, że kraina leży tak wysoko, że widać z niej nawet wieżę Eiffla. Stąd nazwa ;-)

Chutney z zielonych pomidorów

Chutney z zielonych pomidorów. Edyta Guhl.

Dzisiejszy przepis jest przepyszny, ale wiem, że może wywołać sporo kontrowersji. Główny składnik to zielone pomidory. I teraz mogą się odezwać oburzone głosy, że zielone pomidory to trucizna, solanina i chyba nie chcę zaszkodzić moim czytelnikom. Jest wiele teorii na ten temat i naprawdę nie chcę nikomu narzucać mojego zdania. Dzisiejsze chutney jest przepyszne i jest najlepszym rozwiązaniem na szybką obrobkę zielonych pomidorów, szczególnie w takich regionach geograficznych, jak ten w którym mieszkam, czyli Eifel, popularnie nazywanej Syberią Niemiec. Słyszałam o tegorocznych upałach w Polsce, byłam w gorącej Finlandii, a co  u nas ? Zielone pomidory, które nie zdażyły dojrzeć. I mam tego cała wanienkę i szkoda wyrzucić. Przerabiam powoli i czekam, aż reszta wymieszana z jabłkami, zawinięta w gazetę, bo podobno lubi i  szybciej dojrzeje, ale na razie nic- tylko zieleń. Teraz muszę gotować i przelewać w słoiki. I cierpliwie czekać około sześciu tygodni. Ciekawa jestem, co Wy sądzicie o przetworach z zielonych pomidorów :-)

Serdecznie pozdrawiam, Edyta.

Chutney z zielonych pomidorów:

1,5 kg zielonych pomidorów

0,5 kg cebuli

sól 

0,5 kg cukru

150 g rodzynek

200 ml octu winnego

1,5 łyżki mąki

0,8 l wody  

1,5 łyżki curry

1 łyżka musztardy

1 łyżeczka pieprzu tureckiego

4 ząbki czosnku

1,5 łyżeczki kminku

1,5 łyżeczki imbiru

kilka papryczek pepperoni

Wykonanie:
Cebulę pokroić , pomidory pokroić w kostkę o średnicy okolo 0,5 cm, dobrze posolić i zostawić na noc pod przykryciem.

Następnego dnia masę dobrze wycisnąć, dodać cukier, ocet i rodzynki i gotować około 45 minut bez przykrycia. Mąkę wymieszać z wodą i przyprawami i dodać do  pomidorów około 10 minut przed końcem. Zagotować i gorące przełożyć do słoików. Poczekać 6 tygodni zanim zaczniemy jeść. Smacznego :-)

Chutney z zielonych pomidorów. Edyta Guhl.